🦘 Wizerunki Chrystusa W Polskiej Sztuce Ludowej

W jednym z listów króla Władysława Jagiełły znajduje się informacja o dwóch Czechach Maticzce i Osieczku, którzy w nieznanym miejscu znisz-czyli wizerunki Chrystusa (Codex epistolaris 148 885 views, 18 likes, 1 loves, 2 comments, 3 shares, Facebook Watch Videos from Łódzki Dom Kultury: Relacja z wernisażu wystawy "Nie tylko Frasobliwy Wizerunki Chrystusa we współczesnej sztuce Matka Boska w polskiej liryce średniowiecznej.Dokonaj porównania wizerunków zawartych w "Bogurodziny'' i "Lamencie świętokrzyskim''. Maryja, matka Chrystusa, była ważnym tematem w kulturze średniowiecznej i bohaterką wielu utworów literackich. W religii chrześcijańskiej Matka Boska zajmuje szczególną pozycję i poświęca się jej W Polsce charakterystyczna jest właśnie wycinanka, która stanowi podstawę twórczości ludowej. Jej elementem zdobniczym, są postacie z legend i ludzkich bajań. Nasza Redakcja została zaproszona do domu skarżyskiej artystki trudniącej się wycinanką ludową, pani Lucyny Kozłowskiej. Tam mogliśmy podziwiać jej przepiękne prace. Zamek (O)rawski, (O)rawska kolejka leśna – Skarby Słowacji. 26 maja, 2020 admin. Od 27 maja w Muzeum Ziemi Rawskiej będzie prezentowana kolejna wystawa czasowa. Tym razem będzie to wystawa „Zamek Orawski, Orawska…. Mam do sprzedania numizmaty pozłacane 24 karatowym złotem z serii "NAJWSPANIALSZE WIZERUNKI JEZUSA CHRYSTUSA" część 1. Każda część to ramka (witrynka) z 12-ma NUMIZMATAMI 3D (WIZERUNKI CHRYSTUSA) każdy inny w kapslach ochronnych. MOŻNA POWIESIĆ NA ŚCIANIE!!! JEDYNY TAKI ZESTAW!!! UNIKAT!!! Ikony Jezusa Chrystusa w ikonografii.- Zobaczyłem ludzkie oblicze Boga,i dusza moja została zbawiona, (św. Jan z Damaszku). Spory ikonoklastyczne i następująca po nich walka ze świętymi obrazami dotyczyły przede wszystkim możliwości namalowania postaci Jezusa Chrystusa. Odrzucając ikony Chrystusa ikonoklaści powoływali się na starotestamentowe przykazanie zabraniające W X wieku początkowo wyobrażano stojącego w otwartym sarkofagu Chrystusa, w nimbie krzyżowym i trzymającego chorągiew krzyżową. W XI wieku pojawiło się przedstawienie Zmartwychwstania w którym Chrystus jest ukazywany jako opuszczający piekło i wyprowadzający z niego Adama. Chrystus może trzymać krzyż z chorągwią lub sam krzyż. W 2021 roku Zarząd Główny Stowarzyszenia Twórców Ludowych w Lublinie ogłosił konkurs dla twórców ludowych pt. Narracje i interpretacje w sztuce ludowej. Ogólnopolski Przegląd Twórczości Ludowej, którego tematem przewodnim była rzeźba ludowa skupiona wokół hasła: Pradzieje zbawienia. Starotestamentowe wizerunki Boga i człowieka w rzeźbie ludowej. 7jaP. 1. Frasunek nad kurpiowską dolą Chrystus Frasobliwy, niem. Christus in der Rast, Christus im Elend, fr. Dieu de Pitié - ikonograficzny typ przedstawiający medytującego Jezusa Chrystusa, w pozie siedzącej z pochyloną głową wspartą na dłoni. Ten schemat (melancholijny) przedstawiania postaci stosowany był już w w sztuce starożytnej (greckiej, etruskiej, rzymskiej, azjatyckiej) dla podkreślenia duchowego i fizycznego stanu człowieka cierpiącego. Typologia biblijna wyprowadza Chrystusa Frasobliwego z zestawień z tragicznymi, wydanymi na cierpienie, starotestamentowymi postaciami Jeremiasza, Hioba, Izaaka ("typy" zapowiadające Chrystusa Frasobliwego). Chrystus Frasobliwy przedstawiany jest głównie w rzeźbie, rzadziej malarstwie i grafice. 2. Karta tytułowa Małej Pasji 1509-1510, A. Dürer Spis treści 1 Powstanie wizerunku 2 Chrystus Frasobliwy w Polsce Chrystus Frasobliwy w polskiej sztuce ludowej 3 Artykuł został napisany w oparciu głównie o: Powstanie wizerunku Rozwój takiego wyobrażenia Chrystusa skatalizowany został średniowiecznymi utworami pasyjnymi. Przedstawienie ukazujące boleściwego, wyczerpanego Jezusa, siedzącego na kamieniu pojawiło się w sztuce europejskiej w u schyłku XIV w. Było uzupełnieniem stacji Drogi Krzyżowej, który to sposób obrazowania Męki Chrystusa kształtował się w tym samym okresie. Scena nie ma bezpośredniego odniesienia w Ewangeliach. Wywodzi się z tekstów literackich i rozmyślań związanych z Męką Pańską i ma odniesienie do etapu via dolorosa, bezpośrednio poprzedzającego ukrzyżowanie. Wiązano ją ze spotkaniem Jezusa z Maryją, podczas którego krzyż przejął na chwilę Szymon Cyrenejczyk, a Chrystus usiadł zafrasowany na kamieniu (nieraz był to pień, a nawet bęben). Jezus po raz pierwszy ukazał wtedy przed Matką swoje człowiecze cierpienie, znajdując się w stanie całkowitego wyczerpania fizycznego. Taki obraz wprowadza średniowieczna opowieść Occursus Mariae. Temat dosyć szybko wykroczył poza kompozycyjne ramy Drogi Krzyżowej. Wyabstrahowany z kontekstu oczekiwania na śmierć wizerunek Chrystusa stał się prezentacją refleksji na temat problemu cierpienia, ofiary i śmierci w imię wyższych celów. Jednocześnie wierny mógł dostrzec w zafrasowanym Bogu swoje własne problemy, a także wątpliwości co do sensu cierpień i ofiar, w które obfituje los człowieka. Najstarsze przedstawienia Chrystusa Frasobliwego pochodzą z Niemiec i Niderlandów końca XIV w. W rozwijającym się tam nowym modelu pobożności (tzw. devotio moderna) propagowano człowieczeństwo Jezusa jako wzór do naśladowania w życiu codziennym oraz zwracano uwagę na życie duchowe człowieka. W ten obraz dobrze wpisywał się Chrystus Frasobliwy. Na związek tematyczny Chrystusa Frasobliwego z Drogą Krzyżową wskazują ślady biczowania, korona cierniowa, ogólne wyniszczenie postaci, ręce przewiązane powrozem lub trzymające trzcinę. Układ rąk, wzorowany na przedstawieniach Hioba, ulegał zmianom. Na rzeźbie w katedrze w Brunszwiku z końca XIV w. Chrystus Frasobliwy dotyka prawą dłonią policzka, w lewej trzyma pęk trzcin. Z kolei na pocz. XV w. został przedstawiony z rękoma skrzyżowanymi i przewiązanymi powrozem (Landesmuseum w Münster). Pod koniec XV w. wykrystalizował się klasyczny schemat postaci. Chrystus Frasobliwy, tak jak na karcie tytułowej Małej Pasji Albrechta Dürera (1509-1510), opiera prawy łokieć o prawe kolano, a podbródek na dłoni. Lewa dłoń spoczywa na lewym kolanie. Pierwsze kapliczki przydrożne z Chrystusem Frasobliwym pojawiły się pod koniec XV w. w Niemczech. Chrystus Frasobliwy w Polsce 3. Obraz St. Samostrzelnika, ok. 1515 Chrystus Frasobliwy, prawd. koniec XV w., kościół Bernardynów w Krakowie Wizerunki Chrystusa Frasobliwego pojawiały się w Polsce na przełomie XV i XVI w. Z tego okresu pochodzi rzeźba nieznanego artysty w kościele Bernardynów w Krakowie przy ul. Bernardyńskiej. Na początku XVI w. powstał obraz Chrystus Frasobliwy dla klasztoru cystersów w Szczyrzycu, przypisywany Stanisławowi Samostrzelnikowi (ok. 1480-1541). W starszej literaturze niezidentyfikowanego autora określano "Mistrz Chrystusa Frasobliwego". Niewątpliwie do spopularyzowania wizerunku Chrystusa Frasobliwego przyczyniło się wydane w Krakowie w 1522 r. dzieło Baltazara Opecia zatytułowane Żywot Pana Jezu Krysta. Znajduje się w nim drzeworyt przedstawiający scenę przygotowań do ukrzyżowania, w której obok krzyża przysiadł Chrystus. Niedługo potem piszący po łacinie poeta Klemens Janicki (1516-1543) zastanawiał się: O czym rozmyślasz, siedząc na szorstkiej skale, samotny, Z brodą wspartą na ręku, Chryste, głowo znużona, Pewnie o dziele zbawienia, o śmierci, która Cię spęta, O roztrzaskaniu wrót piekła, o twardym Królestwie Bożym, O tym samym chcę myśleć, dopóki żyję - spraw, Panie! Niech Twoja dobra ręka mą biedną głowę przygarnie. (przekład Zygmunt Kubiak) W XVII wieku Chrystus Frasobliwy pojawił się "masowo" przy polskich drogach. Wtedy to w ramach działań określanych jako kontrreformacyjne Kościół postanowieniami synodów wymagał od proboszczów doprowadzenia do tego, aby w każdej wsi, a także na drogach, znajdowały się znaki krzyża świętego oraz figury wskazujące na pobożność mieszkańców. Z tego okresu pochodzą najstarsze zachowane kamienne kapliczki słupowe, na których szczycie lub w wieńczącej je latarni umieszczano kamienne rzeźby Chrystusa Frasobliwego. Do końca XVIII w. rzeźby Chrystusa Frasobliwego były domeną sztuki profesjonalnej (cechowej). Nieraz, z powodu przenoszenia już od renesansu warsztatów rzeźbiarskich na prowincję w pobliże źródeł surowca, ich wytwory, tracąc powoli kontakt z ośrodkami artystycznymi, ulegały prymitywizacji. Tak było np. na Ponidziu w Pińczowie i okolicach, gdzie już w XVI w. osiedliło się i założyło warsztaty kamieniarskie wielu przybyszów z Włoch. Do dzisiaj w podpińczowskiej wsi Włochy spotykane są nazwiska świadczące o italskim pochodzeniu przodków, którzy przybyli w te strony jako kamieniarze, a w XVIII w. stali się chłopami. XVIII-wieczne produkcje takich warsztatów były już często zbliżone ludowemu wyczuciu formy. Chrystus Frasobliwy w polskiej sztuce ludowej Na przełomie XVIII i XIX w. Chrystus Frasobliwy stał się domeną sztuki ludowej. Proces ten nastąpił nie tylko w Polsce, ale również w Niemczech, na Słowacji, w Austrii. Przyczyną było wcześniejsze spopularyzowanie tej formy przedstawiania Jezusa, opisana wyżej prymitywizacja wytworów warsztatów prowincjonalnych oraz szczególne umiłowanie Chrystusa Frasobliwego przez lud. W pojęciu ludowym Frasobliwy ucieleśnia Boga rozumiejącego ludzkie biedy i troski, martwi się upadkiem grzeszników i ocali ludzkość. W dniu Sądu Ostatecznego okaże wszystkim, nikogo nie wyłączając, swoje miłosierdzie. Liczne legendy opowiadają o tym, jak Chrystus zafrasował się przed śmiercią na krzyżu nad losem swoim i świata. Chrystus Frasobliwy jest w rzeźbie ludowej na tyle popularnym motywem, że wyróżnia się go jako odrębny typ ikonograficzny sztuki ludowej w ramach schematu antycznego. Już od I poł. XIX w. można mówić o wykrystalizowaniu się ludowego Chrystusa Frasobliwego. Wyróżnia się 3 odmiany typologiczne: Najpopularniejszy w całej Polsce typ wywodzący się ze sztuki gotyckiej, w cierniowej koronie i perizonium (drapowana opaska bioder ukrzyżowanego Chrystusa), z czaszką Adama, pierwszego człowieka, pod stopą (Podkarpacie i Lubelszczyzna). Jako król okryty purpurowym płaszczem spiętym pod szyją i trzymający w lewej dłoni berło, trzcinę lub jabłko królewskie. W tej formie występuje głównie na Górnym Śląsku i na Podhalu, ale spotykany jest też w całej Polsce. Odziany w długą suknię odsłaniającą tylko dłonie i stopy, nieraz w koronie cierniowej. Tak przedstawiany jest głównie na Kurpiach, również na Mazowszu. W ramach tych typów występują odmiany (południowolubelska, dwie podhalańskie, dwie podkarpackie, górnośląska, mazowiecka, kurpiowska) różniące się niektórymi atrybutami i innymi szczegółami. Typ regionalny kurpiowski rozprzestrzenił się na Litwę pod nazwą Smutkelis (Smutkialis). Również polskiego pochodzenia jest rosyjski Spas Połunočnyj, który przywędrował do okręgu permskiego z polskimi zesłańcami politycznymi. Chrystus Frasobliwy nazywany jest regionalnie Miłosierdzie - na Podhalu i w Łowickiem Św. Turbacyjo, "Dumający" w Krakowskiem Starośliwy, Starościwy na Górnym Śląsku Płaczebóg na Kaszubach Bozuś, Ponjezusek, Ponjezusiczek na Podhalu Święty Piątek" - Zamojszczyzna ponadto występują lokalnie nazwy Bolejący, Solooblany, Cierpiotka (Mszana Dolna), Frasuś. Chrystusa Frasobliwego można uznać za symbol polskiej sztuki ludowej, a nawet jedną z wizytówek polskości. Jego figury zrosły się z pejzażem. Zawsze smętne oczy Frasobliwego, patrzącego "na ten padół ziemskich krzywd i niedoli" z kapliczek i ze słupów przydrożnych, nadają polskiemu krajobrazowi szczególny melancholijny wyraz. Najstarsza zachowana drewniana ludowa rzeźba Chrystusa Frasobliwego. Kapliczka z Anielowa na Mazowszu w Muzeum Etnograficznym w Krakowie Ludowa rzeźba Chrystusa Frasobliwego z 1840 r., Brodziaki koło Biłgoraja Oszalowana listwami kapliczka kłodowa z ludową rzeźbą Chrystusa Frasobliwego w Korytkowie Dużym koło Biłgoraja Piasek Mały na Ponidziu, Chrystus Frasobliwy z 1884 r. Zobacz galerię Chrystus Frasobliwy Artykuł został napisany w oparciu głównie o: Rożek Michał. Idee i symbole sztuki chrześcijańskiej. Kraków: 2010. Seweryn Tadeusz. O Chrystusie Frasobliwym. Figurki-legendy-świątkarze, Kraków: 1926. Surdokaitė Gabija. O znaczeniu pewnego wizerunku w życiu religijnym i sztuce: Chrystus Frasobliwy - jego funkcja i miejsce. Zarządzanie w Kulturze. 2013, 14, z. 2, s. 115–132. Wegner Helena. Frasobliwy Chrystus W: Encyklopedia katolicka tom V, Lublin: 1989 Racibórz. Wystawę pt. „Wizerunki Chrystusa w sztuce ludowej” można oglądać od wczoraj w Muzeum w Raciborzu. FB Twitter wyślij Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy zapraszana wernisaż wystawy 21 lutego 2010 r. (niedziela) o godz. w Spichrzach przy ul. Grodzkiej sakralna zajmuje wyjątkowe miejsce w polskiej kulturze ludowej, dlatego też bydgoskie Muzeum postanowiło poświęcić jej kolejną Wizerunki Chrystusa w polskiej sztuce ludowej stanowi zamykające ogniwo w cyklu realizacji o tematyce religijnej (Madonny – 1999, Anioły w sztuce ludowej – 2004/2005, Kult świętych w religijności ludowej – 2008).Wystawa przybliży dzieła o tematyce chrystologicznej reprezentatywne dla sztuki ludowej. Ukaże obiekty tradycyjnej sztuki wyobrażeniowej z zakresu malarstwa, rzeźby i drzeworytu, jak również wybrane przykłady współczesnej twórczości o charakterze ludowym. Termin trwania ekspozycji doskonale współgra z czasem Wielkiego Postu oraz Świąt Wielkanocy i sprzyja refleksji nad śmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusa. Wstęp wolnyPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera

wizerunki chrystusa w polskiej sztuce ludowej